Νίκος Αρβανίτης, ο πιο ολοκληρωμένος Έλληνας διαχρονικός αθλητής!

Το Greek Athletics έχει την τιμή και την χαρά να παρουσιάζει έναν από τους καλύτερους και πιο ολοκληρωμένους Έλληνες διαχρονικούς αθλητές του κλασσικού αθλητισμού, ο οποίος έχει κατακτήσει δώδεκα (12) μετάλλια σε Παγκόσμια και Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα διαχρονικών αθλητών, τον Δεκαθλητή Νίκο Αρβανίτη

Από πότε ασχολείσαι με τον στίβο? Θυμάσαι την πρώτη φορά που πήγες στο στάδιο?

Μεγάλωσα σε άλλες εποχές! Αν και ο στίβος με είχε «τραβήξει» από έξι χρονών (!) οι δικοί μου με απέτρεπαν από την ενασχόληση. Έτσι περιστασιακά πήγαινα μόνος μου, έβγαλα δελτίο στα 15 μου, αλλά προπονήσεις ξεκίνησα στα 18, μόλις μπήκα στο Πολυτεχνείο! Από τότε 33 χρόνια τώρα κάνω προπόνηση όσο περισσότερο μου επιτρέπουν οι ασχολίες μου. Ανά περιόδους έκανα καθημερινά, ενώ άλλες φορές σπάνια.

Η πρώτη φορά που πήγα σε στάδιο ήμουν 6 χρονών στο στάδιο της Φιλοθέης.

Ποιος είναι ο πρώτος σου αγώνας δεκάθλου? Θυμάσαι σε πόσους αγώνες δεκάθλου έχεις συμμετάσχει? Ποιόν θα ξεχώριζες και γιατί?

Ο πρώτος μου αγώνας δεκάθλου ήταν λίγο πειραματικός … στο διασυλλογικό πρωτάθλημα το 1991 στο στάδιο Καραϊσκάκη, σε άδεια ορκωμοσίας από τον στρατό! Απροπόνητος, αλλά και άσχετος, όμως πραγματικά ξετρελάθηκα!

Από τότε έχω συμμετάσχει σε 36 δέκαθλα και επίσης σε άλλα 33 σύνθετα (πένταθλο και έπταθλο κλειστού ή ανοιχτού στίβου)! Είμαι πραγματικά υπερήφανος που από όσο ξέρω τουλάχιστον, έχω το ρεκόρ των περισσοτέρων συμμετοχών για Έλληνα αθλητή!

Ξεχωρίζω πολλούς αγώνες και για διάφορους λόγους, αγαπημένο μου δέκαθλο όμως ήταν το 2008 στην Λιουμπλιάνα όπου κέρδισα με πολύ καλή επίδοση τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Βετεράνων στην κατηγορία Μ40 και ήταν η πρώτη φορά που ακούστηκε προς τιμήν μου ο εθνικός ύμνος!

Γιατί βετερανισμό και δέκαθλο?

Πραγματικά πιστεύω ότι ο καθένας μας είναι καλό να έχει ένα οποιοδήποτε χόμπι ώστε να ξεφεύγει από την καθημερινή πίεση και ρουτίνα. Πόσο μάλλον ο αθλητισμός που αποδεδειγμένα βοηθά όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά, πνευματικά και κοινωνικά.

Ειδικά έχοντας περάσει από το δέκαθλο νέος είχα προσωπικά γευθεί την χαρά και την πολυπλοκότητα του αγωνίσματος, αλλά κυρίως κάτι που ξέρουν μόνο οι δεκαθλητές και διαπίστωσα και στον βετερανισμό … Μέσα από το δέκαθλο γινόμαστε πραγματικοί φίλοι! Ο κλασσικός γύρος του θριάμβου δεν είναι τυχαίος! Όποιος τερματίζει δέκαθλο κερδίζει πολλά, δεν έχει σημασία η επίδοση, όλοι γινόμαστε φίλοι! Αυτό δεν το έχω συναντήσει σε άλλο αγώνισμα! Υπάρχει αλληλοσεβασμός και διαρκή φιλία και το βιώνω και τώρα στους διεθνείς αγώνες που συμμετέχω!

Επίσης έχω να τονίσω ότι οι διεθνείς αγώνες σε οδηγούν σε νέα ταξίδια, εμπειρίες και γνωριμίες που σε αναζωογονούν πραγματικά στην ζωή σου! Θα ήθελα να παραμείνω τυχερός να μπορέσω να κάνω δέκαθλο και βετερανισμό γενικότεραμέχρι τα βαθιά γεράματα και να συνεχίσω να γεύομαι τα απίστευτα οφέλη του!

Έντονα προτρέπω όλους να ασχοληθούν με τον βετερανισμό ανεξαρτήτως επιδόσεων και να χαρούν αγώνες και νέες φιλίες! Σημασία έχει η συμμετοχή!

Ποια είναι τα ατομικά ρεκόρ σου ως διαχρονικός αθλητής και ποια τα απόλυτα ρεκόρ σου?

Τα κυριότερα απόλυτα ρεκόρ μου είναι στο δέκαθλο 6.179 βαθμοί, στο έπταθλο 4.676 βαθμοί, στο μήκος 7.20 μ., στο τριπλούν 14.95 μ. και στο ύψος 1.94 μ. Ως διαχρονικός αθλητής έχοντας περάσει από 4 ηλικιακές κατηγορίες και έχοντας μετάσχει σε πολλά αγωνίσματα έχω … υπερβολικά πολλές επιδόσεις! Οι πιο αξιομνημόνευτες είναι στο δέκαθλο, στην κατηγορία Μ40 με 6.596 βαθμούς (100μ. 11.89, μήκος 6.35 μ., σφαίρα 10.16 μ., ύψος 1.84 μ., 400μ. 57.15 / 110μ. εμπ. 16.81, δίσκος 35.13, επί-κοντώ 3.80 μ., ακόντιο 45.54, 1.500μ. 5.49.22) και το έπταθλο στον κλειστό στίβο το 2008 με 3.712 βαθμούς (60μ. εμπ. 8.86, μήκος 6.36 μ., σφαίρα 10.63 μ., ύψος 1.82 μ., 1.000μ. 3.16.30).

Ίσως επίσης το 6.45 μ. στο μήκος στην κατηγορία Μ40 στον κλειστό στίβο που είναι και το απόλυτο Πανελλήνιο ρεκόρ για την κατηγορία και μου έδωσε το χάλκινο μετάλλιο σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες Κλειστού Στίβου Διαχρονικών Αθλητών.

Κατέχω οκτώ (8) Πανελλήνια ρεκόρ εκ των οποίων έξι (6) είναι και Βαλκανικά ρεκόρ.

Ποιες είναι οι σημαντικότερες διακρίσεις σου ως διαχρονικός αθλητής και νωρίτερα έως την ηλικία των 35 ετών?

Έως την ηλικία των 35 ετών δεν είχα την δυνατότητα πρωταθλητισμού, παρ’ όλα αυτά έχω πλασαριστεί σε αρκετές 12άδες των Πανελληνίων Πρωταθλημάτων σε δέκαθλο, έπταθλο, τριπλούν και μία φορά στο μήκος, με καλύτερη θέση την τέταρτη.

Ως διαχρονικός αθλητής έχω κατακτήσει ως τώρα και κυρίως στην ηλικιακή κατηγορία 40-44 δώδεκα (12) μετάλλια (3 χρυσά, 3 αργυρά και 6 χάλκινα) σε Παγκόσμιους και Πανευρωπαϊκούς Αγώνες. Έχω επίσης την ιδιαιτερότητα να έχω κατακτήσει μετάλλιο σε επτά (7)!! διαφορετικά αγωνίσματα, κάτι σπάνιο ειδικά σε μικρές ηλικιακές κατηγορίες και μάλλον είμαι ο μοναδικός Έλληνας που το έχει πετύχει! Τα αγωνίσματα αυτά είναι Δέκαθλο, Πένταθλο, Πένταθλο κλειστού στίβου, μήκος, τριπλούν, ύψος και ακόντιο.

Ποιόν αγώνα σου ως διαχρονικός αθλητής θα ξεχώριζες? Ποια από τις διοργανώσεις που έχεις συμμετάσχει θεωρείς ότι ήταν η καλύτερη?

Τους Πανευρωπαϊκούς Αγώνες το 2008 στην Λιουμπλιάνα όπου κατέκτησα το χρυσό μετάλλιο στο Δέκαθλο με βαλκανικό ρεκόρ και μετά από δύο ημέρες αγωνίστηκα στο ύψος και αναπάντεχα για εμένα πήρα το χάλκινο μετάλλιο στο ύψος με 1.85 μ. στην κατηγορία Μ40! Δύο ημέρες μετά αγωνίστηκα και στο Πένταθλο όπου κέρδισα ξανά το χρυσό μετάλλιο με βαλκανικό ρεκόρ!

Σε όλες τις διοργανώσεις έχω περάσει υπέροχα! Ο κόσμος, η διοργάνωση, οι εμπειρίες είναι κάτι που κουβαλώ μαζί μου. Οργανωτικά από τις καλύτερες ήταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου στο Λιντς της Αυστρίας το 2006 και ίσως και επηρεασμένος και από την φιλοξενία και προθυμία του κόσμου θα πω και η Λιουμπλιάνα το 2008.

Δρόμοι, άλματα, ρίψεις, που υπερτερείς, που υστερείς?

Υστερώ σαφέστατα στα 1.500μ., ενώ υπερτερώ σίγουρα στα άλματα όπου καταφέρνω να είμαι σε επίπεδο εξάδας και στα ατομικά αγωνίσματα. Περιέργως με τα χρόνια ανεβαίνει συνεχώς και το επίπεδο μου στις ρίψεις (κυρίως σε ακόντιο και δίσκο) σε σχέση με τους αντιπάλους μου στο δέκαθλο. Τα σπριντ μου είναι σε καλό επίπεδο, μπορώ όπως και σκοπεύω να βελτιωθώ από φέτος κιόλας.

Πως θα περιέγραφες το δέκαθλο με μια λέξη/πρόταση?

Τρομερή πρόκληση πριν την εκκίνηση! Απόλυτη ευχαρίστηση με τον τερματισμό!

Ποια είναι η πνευματική σου προετοιμασία πριν και κατά την διάρκεια ενός αγώνα δεκάθλου?

Είναι αλήθεια ότι η πνευματική προετοιμασία είναι πολύ βασική όπως σε όλα τα αθλήματα. Το δυσκολότερο σημείο στο δέκαθλο είναι ότι τα δίνεις όλα, μετά πρέπει να χαλαρώνεις, μετά να αποδίδεις στο μέγιστο και αυτό επαναλαμβάνεται δέκα φορές μέσα σε δύο ημέρες, μέσα σε τρομερή κόπωση και μπορεί και με αντίξοες συνθήκες!

Ακούω να λένε από άλλα αγωνίσματα: “έχω δύο σειρές σε δύο μέρες, πόσο δύσκολο είναι!” και γελάω! Ή άλλους που λένε: “θα κάνω εύκολα δέκαθλο, θα κάνω τόσο εδώ και τόσο εκεί και τόσο στο επί-κοντώ, άρα 8.000 βαθμούς!» και πάλι γελάω!

Το να αποδώσεις στο μέγιστο σε δέκα αγωνίσματα χωρίς … “γκέλες” είναι εξαιρετικά δύσκολο! Θέλει πολύ πίστη, αυτοπεποίθηση και χαλάρωση μέσα στο δέκαθλο!

Σε αυτά ουσιαστικά επικεντρώνεται η πνευματική προετοιμασία και στην σωστή εκτέλεση των αγωνισμάτων ώστε τουλάχιστον να μην έχεις γκέλες που σου “σκοτώνουν” την επίδοση.

Ποιος είναι για σένα ο πιο επιτυχημένος δεκαθλητής στην ιστορία του αγωνίσματος και γιατί?

Γενικά στον αθλητισμό οι πιο πετυχημένοι αθλητές είναι αυτοί που αποδίδουν το μέγιστο σε μεγάλους αγώνες και ειδικά όταν έχουν σκληρό ανταγωνισμό.

Έτσι πάρα πολύ εύκολα ψηφίζω Daley Thompson! Δις Ολυμπιονίκη και οκτώ χρόνια αήττητο, παρ’ όλο που στην εποχή του είχε εξαιρετικό συναγωνισμό και ιδιαίτερο από τον Jurgen Hingsen, που συνήθως έκανε παγκόσμιο ρεκόρ σε άλλη διοργάνωση και στην κόντρα σε μεγάλους αγώνες πάντα νικούσε ο Thompson!

Τον Thompson πρέπει να ρωτήσουμε για πνευματική προετοιμασία!

Πως βλέπεις το παρόν και το μέλλον των συνθέτων στην Ελλάδα? Ποιους Έλληνες αθλητές/αθλήτριες (από το παρελθόν και το παρόν) ξεχωρίζεις?

Δυστυχώς η Ελλάδα δεν έχει ούτε την αθλητικά παιδεία, ούτε τις υποδομές να υποστηρίζει σωστά την κορωνίδα του στίβου, το δέκαθλο. Ούτε καν εξαιρετικά ταλέντα είχαν τους κατάλληλους προπονητές να τους αναδείξουν όπως έπρεπε. Έτσι γενικώς και το παρόν και το μέλλον το βλέπω ζοφερό, εκτός αν αλλάξει κάτι συθέμελα! Οι αθλητές βασίζονται μόνο στην τρέλα τους και αυτό δεν φτάνει για πολύ μεγάλες επιδόσεις!

Η αλήθεια είναι ότι μετά την “χρυσή εποχή” του δεκάθλου για την Ελλάδα, όπου φτάσαμε μέχρι την Super League του Bruno Zauli (σήμερα Κύπελλο Εθνικών Ομάδων), περίπου την δεκαετία 1994-2004 με Κορκίζογλου, Ανδρέογλου, Κουρομιχελάλη, Σταφυλλίδη και άλλους, είχαμε μεγάλη πτώση!

Τώρα έχουμε μία εξαιρετική νεανική ομάδα με Σπυριδωνίδη, Πήττα, Λογδανίδη και τους δίδυμους Ανδρέογλου που μπορούν να αναβιώσουν την χρυσή εποχή μόνο αν βοηθηθούν!

Από το παρελθόν το μεγαλύτερο ταλέντο για εμένα ήταν ο Πρόδρομος Κορκίζογλου που αν είχε γεννηθεί στην Γερμανία θα είχε ρεκόρ 8.500+ βαθμούς και μετάλλιο σε μεγάλους αγώνες! Παράδειγμα προς μίμηση ο Ευθύμης Ανδρέογλου, ενώ μεγάλα ονόματα του Ελληνικού δεκάθλου ήταν οι Ζήσης Κουρέλλος, Γιάννης Μαυρίκης και Θανάσης Παμπαλιάρης, με τουλάχιστον πέντε κατακτήσεις Πανελληνίων Πρωταθλημάτων ο καθένας!

Τέλος επειδή το αγώνισμα είναι ιδιαίτερο να τονίσω ότι “τράβηξε” κατά καιρούς τεράστιες μορφές και με επιτυχία, όπως οι Ρήγας Ευσταθιάδης, Αντώνης Τρίστης, Γιώργος Μαρσέλλος, ακόμα και ο Βασίλης Σεβαστής που μας έχει λίγο ξεχάσει …

Ποιο είναι το «μότο» σου για την ζωή? Για τον αθλητισμό?

«Μότο» δεν έχω! Θα έλεγα και για τα δύο: «πάλεψε σκληρά για τους στόχους σου και απόλαυσε περισσότερο, ικανοποιήσου περισσότερο και ειδικά για πολλούς … γκρίνιαξε λιγότερο!»

Οι αγωνιστικοί σου στόχοι για το 2019?

Μετά από μια δεκαετία προπονούμαι εντατικά (4-5 φορές την εβδομάδα). Στόχος είναι στον κλειστό στίβο τα βαλκανικά ρεκόρ, 3.669 βαθμοί στο πένταθλο και 12.48 μ. στο τριπλούν και το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος (5.69 μ.) στην κατηγορία Μ50. Στον ανοιχτό στίβο τα αντίστοιχα ρεκόρ, 6.433 στο δέκαθλο και 5.92 μ. στο μήκος. Ειδικά στο δέκαθλο θέλω να ξεπεράσω τους 7.000 βαθμούς! Ελπίζω, ο κανόνας αυτό λέει, με αυτές τις επιδόσεις να φέρω για την Ελλάδα 2-3 μετάλλια στο Παγκόσμιο κλειστού στο Τορούν της Πολωνίας τον Μάρτιο και στους Πανευρωπαϊκούς στην Βενετία τον Σεπτέμβριο.

Βέβαια η σημαντικότερη προϋπόθεση και κύριος στόχος είναι να μην τραυματιστώ! Πλέον στην ηλικία αυτή είναι το σημαντικότερο και το πιο δύσκολο!

Πως βλέπεις το μέλλον του κινήματος των διαχρονικών αθλητών στην Ελλάδα? Ποιος θα είναι ο ρόλος τους «ενισχυμένου αθλητικά» ΑΣΕΔΑΣ?

Το μέλλον του βετερανισμού κανονικά είναι λαμπρό! Ο κόσμος πλέον ασκείται περισσότερο, καταλαβαίνει τα προνόμια του αθλητισμού σε όλες τις ηλικίες και αυτονόητα θα πληθύνουμε! Όμως είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια κόντρα δύο παρατάξεων που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Η τρομερή πλειοψηφία των βετεράνων ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ για τα παιχνίδια εξουσίας διαφόρων και τις προσωπικές προβολές και βεντέτες των υπολοίπων.

Ο ρόλος του ΑΣΕΔΑΣ και ο δικός μου προσωπικός είναι αυτός. Ο βετερανισμός είναι αυτονόητα ενωτικός, όχι διχαστικός! Είναι ένας χώρος που πρέπει να ξεφεύγουμε από τα καθημερινά προβλήματα, και μαζί με φίλους να περνάμε καλά, να διεκδικούμε αγωνιστικά αυτό που μπορούμε, χωρίς να είναι αυτοσκοπός η διάκριση, αλλά η συμμετοχή!

Όσοι θέλουν να έχουν διοικητική συμμετοχή πρέπει να αποδείξουν ότι τους ενδιαφέρει ο αγωνιστικός βετερανισμός και η ανάπτυξή του. Να οραματιστούν τον βετερανισμό στην Ελλάδα να γίνει όπως στην Μ. Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία, κλπ. Να ασχοληθούν επίσης με τη βελτίωση των αγώνων, την διάδοση του κινήματος και με τους τωρινούς αθλητές. Όλοι μαζί έχουμε τεράστιο μέλλον και δυναμική! Αν όπως τώρα υπάρχει κόντρα, αντί για παράδειγμα που θα έπρεπε να είμαστε γινόμαστε περίγελος! Είναι ΚΡΙΜΑ!

Ο ρόλος της οικογένειας?

Στον καθένα είναι διαφορετικός. Σε εμένα όμως η στήριξη κυρίως από την γυναίκα μου Αγνή που είμαστε μαζί 30 χρόνια είναι υπερπολύτιμη! Η κατανόηση στην «τρέλα μου» μου δίνει επιπλέον δύναμη και ηρεμία να κυνηγήσω και να χαρώ διπλά τους στόχους μου!

Σε αυτήν λοιπόν και στον γιό μας τον Φώτη, που μας κάνει περήφανους, το λιγότερο που έχω να κάνω είναι να αφιερώσω προσωπικά και με πολύ αγάπη αυτές τις όποιες επιτυχίες μου!

Greek Athletics